Zo vanavond sluit ik het jaar dansend af. Wat gaan jullie doen?
Afgelopen jaar was voor mij vooral een jaar van spijkers met koppen slaan. Wat wilde ik niet meer? En wat wilde ik dan wel? Ik heb beslissingen genomen en wauw, wat een verschil bracht dat teweeg. Ik koos voor het licht, daar kwam het op neer, maar toen kwam het donker wat nog aanwezig was in mij, natuurlijk ook in een rap tempo naar de oppervlakte. Inmiddels geef ik ook Kundalini activaties en daarvan heb ik geleerd dat mijn lichaam en onderbewustzijn zelf prima de weg weten en met situaties zouden aankomen om te doorleven. Ik durfde mij er dan ook steeds beter aan over te geven.
Jeetje, wat heb ik afgelopen maanden opgeschoond binnen mijzelf. Dit was echt niet zo makkelijk. Jezelf helen, dat is niet voor watjes, is mij duidelijk haha! Dit impliceert namelijk dat je werkelijk ALLES wat nog aan het licht mag komen om in een hogere frequentie te kunnen komen, erkend, doorvoelt en transformeert. En dat betekent dus voelen, je emoties uiten, ladingen ontladen en alles wat daarbij hoort.
Om daar te kunnen komen, zul je je eerst veilig genoeg moeten gaan voelen om dit aan te durven. Ik heb het gedaan en daar ben ik trots op en dankbaar voor. Want, ik geef er al jarenlang sessies en les in, maar na het onderkennen en doorleven van mijn diepste pijnlijke ervaringen (en daar had ik er best een hoop van), werd het alsmaar lichter.
Afgelopen maanden kwam alles tot een climax. Het was alsof de sluiers tussen het verleden en heden begonnen weg te vallen. Ik begon te zien dat pijnlijke situaties die zich afgelopen maanden voordeden; een directe kopie/herhaling waren van situaties uit het verleden die nog erkend en doorleefd wilden worden. De lage trillingen wilden zich dolgraag transformeren naar hogere, maar dan moest ik het wel aangaan.
Ik wist dat ik mij maar beter niet kon verzetten, alhoewel er serieus momenten zijn geweest dat ik er het liefst keihard voor weg had willen hollen. Dat heb ik gelukkig niet gedaan. Ik ben er nog steeds, zei Marlon Brammer, mijn liefdevolle collega en ook stiekem een beetje mentor, na een zeer effectieve ontladingssessie. Ze had gelijk, maar jeetje wat was ik daar bang voor geweest. Zo apart; ook al weet je dat het niet NU is, emoties uit de kindertijd kunnen zo ongelofelijk ondraaglijk aanvoelen. En dat is ook waarom onze overlevingsmechanismen ons dan vertellen ‘dat we daar echt beter niet naar toe kunnen gaan hoor:-) Dat soort situaties kun je maar beter vermijden’.
Maar dat heb ik dus niet gedaan. Toen ik het eenmaal aandurfde, werd het letterlijk steeds ruimer in mij. Ik begon situaties te overzien, ik begon liefdevolle doch krachtige beslissingen te nemen en kwam meer en meer tot mijn ware kern.
Gewenste situaties begonnen tegelijkertijd in rap tempo tot mij te komen. Daardoor wist ik dat ik ‘goed’ bezig was. Als je iets graag wilt manifesteren, dan is het zaak dat je transformeert wat er in de weg zit om het te ontvangen. En steeds na het doorleven van oude situaties kwam datgene wat ik écht graag wilde, ineens gewoon in mijn werkelijkheid. Goed, het voelde als een rollercoaster en ik ben nog best vaak ook fysiek aan het opschonen (anderen zullen dit benoemen als ‘ziek zijn’), maar het werkte echt zoals ik al jaren beweerde.
2 weken geleden heb ik nog een hele bijzondere aanvullende ervaring meegemaakt. Ik was in trance en mijn hele hoofd en lijf voelde zo ruim. Ik was in mijn lichaam aanwezig, maar ervoer het hele Kwantum rondom mij. Het was donker maar ik was niet bang. Ik vond het alleen zo stilletjes. Er was helemaal niks.
En toen zei ik: ‘Hallo, waar is iedereen?’ Vroeger zag ik van alles en bovendien had ik nog een heel team aan onzichtbare vrienden om mij heen (gidsen, Engelen, andere energieën uit andere dimensies en van andere planeten), maar sinds een jaar is het heel stil rondom mij. Een half jaar geleden had ik mij al gerealiseerd dat ik deze energieën in mijzelf had geïntegreerd. Ik was het: alles bleek een projectie van mijn eigen bewustzijn. Dit was mijn verhaal, mijn creatie. Op alle ervaringen die ooit zijn opgedaan in het Kwantum, zou je in principe kunnen afstemmen. We zijn namelijk alles. Er is geen afscheiding; we zijn het allemaal zelf maar dan met een ander verhaal (of incarnatie, hoe je het maar wilt noemen).
En zo zat ik dus in mijn eentje bewust te zijn van het ALLES en vroeg dus of er nog iemand was? En toen kwam God naar mij toelopen in de vorm van een man. Ik moest vreselijk lachen achteraf: tot zover mijn open mind haha. Ik blijk dan toch beter geprogrammeerd dan ik misschien had verwacht. Waarom in hemelsnaam geen vrouw of een onzijdig iets ofzo? Maar dit was waar mijn onderbewustzijn mee kwam.
De man, het Kwantum, God, de Bron, het Universum of hoe je het maar wilt noemen, ‘zei’ tegen mij: ‘Dit is het. Alleen wij. Jij bent het. Het was allemaal jouw projectie. Verder is er niets. Al jouw ervaringen, alle mensen/entiteiten/energieën erin, de hele maatschappij, de wereld: jouw projectie. En nu je dit weet, wat ga je ervan maken? Vroeg God.
Dat soort opmerkingen vind ik als mens altijd zo onromantisch haha. Lief en leed, pijn en geluk, haat en liefde; weg op zo’n moment. Alleen nog maar die neutraliteit. Maar dat is dan ook precies waarom we deze ervaring willen beleven haha. Want serieus, zo’n alles moment, super gaaf hoor en interessant en het geeft enorm veel inzichten, maar dat is dus dan ook precies waarom we een leven op aarde hebben gecreëerd! We WILLEN de polariteiten ervaren. We zijn helemaal niet gekomen om een Utopie te ervaren, want dan waren we lekker thuis gebleven haha.
En dat werd mij dus op dat moment echt goed duidelijk. Ik wilde dit ervaren! Ook de dieptes, de pijn, het donker, met alles erop en eraan. Want hoe kon ik anders al die mooie momenten van afgelopen 15 jaar beleven? Hoe kon ik anders de bliss ervaren die ik inmiddels al zo vaak heb gevoeld? Dat kan helemaal niet. Daarvoor moet je eerst weten wat pijn is.
Ze zeggen weleens: ‘je krijgt wat je aankan’, maar ook dat klopt niet helemaal voor mijn gevoel. Het is meer: voor welke intensiteit heb je gekozen? En het goede nieuws: hoe intenser de ervaring, hoe intenser je ook in staat bent om uiteindelijk extase, puur levensgeluk en bliss te kunnen ervaren. En daar heb ik inmiddels ook al vele momenten van beleefd! Het gaat bij mij om pieken en ik kan mij voorstellen dat mensen met een rustiger leven wat minder de euforische kant ervaren. Ook mooi natuurlijk; maar niet mijn keuze blijkbaar.
Later in bed kwam het ineens in mij op om mijn geschiedenis te herschrijven. Ik verzon een scenario dat mijn moeder een hele andere beslissing had genomen en van mijn vader ging scheiden toen ik nog heel jong was. Het was hilarisch: dat klopte helemaal niet! Dat was helemaal niet waar ik voor gekomen was.
Ook heb ik mijzelf zonder huidziekte voorgesteld. Tot mijn hilariteit zag ik mijzelf als een heel lief meisjesmeisje in een jurkje zogenaamd thee zetten voor mijn familie (in van die mini kopjes). Ook dat klopte natuurlijk voor geen meter! Het drong werkelijk tot mij door dat ik serieus voor mijn eigen verhaal/scenario gekozen had.
Wat mij op dat moment ook pas echt goed duidelijk werd, was dat ik nu zo ongeveer wel door het ergste heen was en dat ik mij vanaf dat moment meer mocht gaan richten op het afstemmen op datgene wat ik wilde bereiken. Dit was wat ik had gemaakt. Wat ging ik er vanaf nu van maken?
In de weken erna ben ik scenario’s gaan schrijven voor de toekomst. Ik heb een manifestatie lijst gemaakt gedateerd op 30 december 2024. En een verhaal geschreven over alles wat ik heb beleefd ‘afgelopen’ jaar. Dat was echt fantastisch om te doen en ik wil het ook aan iedereen aanraden. Ga maar schrijven en doe maar alsof het al is gebeurd. En schrijf vooral dusdanig dat je er helemaal happy van wordt! En sluit af met een mooi statement (heb ik geleerd van Roy Martina).
Ik schreef: Wat een heerlijk leven heb ik en wat een bofkont ben ik. Zo dankbaar!
Dus, dat is wat ik afgelopen jaar heb gedaan haha. Alle shit die nog gezien wilde worden ben ik aangegaan. En toen ontvouwde zich ineens steeds meer happy endings, daar komt het op neer. Ik ben er nog niet hoor en ik beweer ook niet dat er een einde aan komt. Ik durf in ieder geval nu wel te laten komen wat er komt en hierin mee te gaan. Dit is het namelijk. Het proces is het doel…
Verder hebben Sascha en ik rond september 2023 de beslissing genomen om een officieel samenwerkingsverband aan te gaan en om de opleiding tot Energetisch Kwantum Therapeut verder te professionaliseren en op te schalen. Dit laatste was n.a.v. een marketingjaartraject wat ik in augustus was gestart. En sindsdien is alles gaan stromen. Ongelofelijk; we zijn ons gaan focussen en hadden gewoon alle vertrouwen erin dat het zou gaan lukken. En ja, dan lukt het ook…
Ook ben ik mijn angst voor liefde aangegaan. Dat was feitelijk de reden dat mijn oude pijn naar boven kon komen. Ik ontmoette een man waar ik verliefd op werd, maar dit raakte al mijn oude pijnstukken. Deze man heeft mij ongelofelijk geholpen om het ook daadwerkelijk aan te gaan. Samen helpen we elkaar helen. Dankbaar…
Wil je meer weten over het verhogen van je frequentie? Wil je ook leren hoe je het leven kunt creëren waar je werkelijk naar verlangt? Dan weet je ons te vinden. Schroom niet om contact met ons op te nemen.
Ik wens iedereen een magisch jaar vol mooie ontwikkeling op weg naar jouw hoogste potentie! En vergeet vooral niet om ervan te genieten! Ook van de moeilijke momenten:-)
Liefs,
Sandra
