Zo, ik heb er een heerlijke vakantie in Ibiza opzitten; een prachtige aansluiting op mijn eigen zelfheling proces van afgelopen jaren. Niet eerder heb ik zo kunnen genieten van een vakantie. Alles verliep gewoon soepel, ik heb 0% stress ervaren en we hebben magische manifestaties zien uitkomen. Zonder moeite…Het weer, het resort waar ze verbleven, het eten, de sfeer, de natuur; alles was heerlijk en ik heb vele mooie momenten en vooral lol beleefd met mijn lieve vriendin.
Nu ik afgelopen maanden eenmaal in het ‘hier en nu’ terecht was gekomen, volgde de flow. Heel bijzonder om te ervaren. Soms dacht ik nog wel even: ‘moet ik mij niet ergens druk maken ofzo?’. Maar nee, nergens voor nodig. Ik ervoer een omarming van alles wat er is. En wat er dan volgt kende ik werkelijk nog niet na een leven vol intense ervaringen; namelijk rust, tevredenheid en meerdere momenten van bliss.
Al in de maanden voor mijn vakantie voelde ik een hele duidelijke ommekeer.
Ik ging zowel zakelijk gezien als privé veel meer in mijn kracht staan. Ik heb knopen doorgehakt in wat ik wel en niet wilde en heb dit ook gecommuniceerd naar betrokkenen. Ik kan wel zeggen dat het heerlijk voelt om niet meer zo te twijfelen uit angst om mensen te kwetsen. Toen ik eenmaal merkte wat het deed om daadkrachtiger maar liefdevol voor mijzelf en mijn eigen (werkelijke) belangen op te komen, ging het mij steeds gemakkelijker af. Het uitspreken van wat ik echt voel; mijn waarheid spreken, voelde in het begin onwennig, maar oefening baart kunst.
Ik ervaar nu steeds meer balans door meer en meer naar mijn eigen behoeftes en grenzen te luisteren. De periode van rust heeft mij goed gedaan. Daar waar ik eerst nog onrustig werd van rust (moet ik niet iets doen?), begon ik de ruimte te waarderen en de hang naar intensiteit begon langzaamaan weg te ebben. ‘Het komt wel weer’, kwam daarvoor in de plaats.
Na de zomer kwam er hierdoor ook weer meer ruimte om er voor anderen te zijn, alleen is mijn agenda dit keer vele malen leger dan voorheen. Ik geniet er nu weer enorm van om sessies en lessen te geven. Daarnaast neem ik echter voldoende tijd om te rusten, bewegen en socialiseren.
Graag deel ik nog wat inzichten die ik afgelopen jaren heb gehad:
Emoties en ladingen die nog niet gezien en doorleefd waren in mijn jeugd, zorgden voor herhalende patronen. Ik heb mij gerealiseerd dat ik alle vervelende situaties die mij in eerste instantie voor mijn gevoel overkwamen, zelf had gecreëerd. Deze situaties deden als het ware een beroep op mij om bij mijzelf te komen en daar te kijken wat er speelde.
Zoals mijn lieve collega Marlon Brammer altijd zegt: ‘Wat doet het met je?’ Dat wil nog gezien en gevoeld worden. Je hoeft niets aan de buitenwereld te veranderen. De weg naar zelfactualisatie is de weg naar binnen. Zodra je ladingen alsnog hebt geuit d.m.v. huilen, er woorden aan geven, bewegen, stampen, schreeuwen of wat dan ook… Zodra werkelijk alles er mag zijn en je biedt geen weerstand meer… Dan verdwijnen de situaties als sneeuw voor de zon en kom je in de wereld van magie en mogelijkheden.
En ook al is het dus niet de intentie om de buitenwereld te veranderen, dit gaat dan als vanzelf, want zo binnen, zo buiten… Dit proces vraagt om vertrouwen. Eerst kun je het gewoon bijna niet geloven. Dit kan toch helemaal niet? Het vertrouwen groeit wanneer je het steeds vaker bevestigd ziet. Zo werkt de wet van aantrekking. Je gaat dan vanzelf vaker positieve resultaten verwachten. Negatieve emoties verminderen en daar komen positieve emoties voor in de plaats. Ik ervaar steeds meer plezier en speelsheid.
Om daadwerkelijk naar je gevoel en emoties te durven gaan, is het van belang om de denkgeest tot rust te krijgen. Deze wil graag alles controleren. Onze overlevingsmechanismen willen liever vermijden om naar pijn, frustratie of wat dan ook toe te gaan, want toen we klein waren konden we al die gevoelens niet verdragen. Als volwassene kun je dit echter wél. En hoewel we dus vaak echt bang zijn om naar onze gevoelens te gaan, is dit de enige weg. Alleen door afgelopen jaren werkelijk alles te doorvoelen en ontladen, kwam ik in de wereld van flow. Je kunt leren om je controle mechanismen en weerstand te kalmeren.
Toen ik het eenmaal aandurfde was het best intens en een tijdje zwaar, maar de uitkomst was dit dubbel en dwars waard.
Ik wil hierbij benadrukken dat ik het niet alleen heb gedaan. Ik word al jaren omringd door prachtige mensen die mij in dit proces hebben bijgestaan. Dit is ook belangrijk, want zeker bij ernstige trauma’s zijn de overlevingsmechanismen vaak te sterk om hier zelf doorheen te breken. En laten we wel zijn; ik had ook al genoeg alleen gedaan. Vertrouwen hebben in mijn medemens, was onderdeel van het proces. Ik durf mensen nu ook daadwerkelijk dichtbij te laten komen en mijn kwetsbaarheid mag er ook zijn.
Mijn collega Marlon Brammer is overigens onlangs begonnen met het uitbrengen van podcasts. Zie: https://www.moeitelooshelen.nl/podcast
Wanneer je begint met het doorbreken van mechanismen die je niet meer dienen, kom je steevast een saboteur tegen. Iets in mij wist zich geen raad met rust een moeiteloosheid en hoewel ongewenst, dat deel wilde het bij het oude houden. Joe Dispenza noemt dit een verslaving van het lichaam aan een bepaalde vibratie. Wanneer je bijvoorbeeld gewend bent aan een enorme hoeveelheid adrenaline die dagelijks door je heen stroomt, dan vraagt het lichaam steeds om die adrenaline. Je zal dan situaties blijven creëren die jou de ‘drugs’ geven waar je aan gewend bent geraakt. Niet om jou te pesten, maar om je te helpen om het bij het oude te houden. Om die reden is kennis zo belangrijk in zelfheling of andere ontwikkelingsprocessen. Wanneer je eenmaal begrijpt hoe het werkt, dan kun je werkelijk nieuwe keuzes gaan maken.
Tot zover mijn blog. Wil je zelf aan de slag met Zelfheling? Dat kan!
Kijk dan bij https://centrumsensibel.nl/zelfheling/
Wil je lezen over positieve ervaringen van anderen? Kijk dan bij https://centrumsensibel.nl/referenties/
Liefs,
Sandra
Tel. 06-53547643 of e-mail: centrumsensibel@gmail.com of sandra@sensibelacademie.nl.
