Jeetje, wat is dat toch met die lading die ik voel met de kerstdagen. Ik krijg allemaal kerstwensen van bekenden en zelfs onbekenden waarvan ik niet eens weet hoe ze aan mijn telefoonnummer komen.
Ik merk dat ik er:
A: ongemakkelijk van word, want ik heb zelf geen kant en klare kerstgroet en heb er ook niet aan gedacht om die te maken. Tot zover houd ik mij dus bezig met kerst. Ik voel mij nu verplicht om iedereen een berichtje terug te sturen terwijl ik dacht dat ik gewoon 2 vrije dagen had

. Ook vraag ik mij af of ik dit eigenlijk ‘moet’ doen voor de klanten van Sensibel, mijn bedrijf. Wordt dit van mij verwacht?
B: nog ongemakkelijker van want sommige mensen (her)ken ik dus niet. Is er iets mis met mijn geheugen?
C: een beetje verdrietig en melancholisch van. Alsof het hele bijzondere dagen zijn waar je wel iets gezelligs van ‘moet’ maken. Ik vermoed dat dit iets te maken heeft met mijn jeugd. Het hele jaar was er vooral stress voelbaar, maar op deze dagen ‘moesten’ we genieten. Dit had tot mijn 10e levensjaar regelmatig het gevolg dat ik met een astma aanval naar het ziekenhuis moest worden gebracht. En dan was ik voor mijn gevoel ook nog eens de spelbreker. Vanaf mijn puberteit probeerde ik het spel mee te spelen. Ja leuk, we gaan ervan genieten! Maakt niet uit hoe kut je je voelt, we doen gewoon leuk alsof…
Sinds ik mijzelf heb ontwikkeld en het een en ander uit mijn jeugd heb verwerkt, is de sfeer bij mijn familie inmiddels gelukkig wel goed. Sindsdien is het inderdaad gezelliger met kerst. Ik hoef mij nu in ieder geval niet meer anders (gelukkiger) voor te doen dan ik ben en tegenwoordig ben ik ook veel gelukkiger, dus meestal voel ik mij dan ook daadwerkelijk positief.
En toch bekroop mij dat gevoel weer gisterenavond en vanochtend, sinds ik overladen werd met berichtjes. Iets in mij komt in opstand. Het woord ‘feestdagen’ alleen al…
Om die reden heb ik zojuist een eigen kerstgroet bedacht:
Ik wens iedereen dagen waarin je alles mag doen waar je zin in hebt en voelen wat je voelt. Als je zin hebt om heel hard te huilen of schelden over situaties die afgelopen jaar aan de orde zijn geweest, hou je dan vooral niet in. Als de mensen waarmee je kerst ‘viert’ daadwerkelijk jouw dierbaren zijn, dan zullen ze dit waarderen. Als je familie/partner/anderen daar zichtbaar moeite mee hebben, vertel dan wat dit met je doet. Ga volledig achter jezelf staan. Geloof mij, de meeste mensen zullen het gevoel zich beter/gezelliger/anders voor te moeten doen, herkennen. Geef dus het goede voorbeeld. Spreek eens uit wat je echt voelt. En als je geen mensen om je heen hebt om je uit te spreken, spreek je dan in ieder geval uit naar jezelf.
Ik voel mij…
Ik verlang naar…
Ik baal er ongelofelijk van dat…
Ik wou dat ik…
En uit je emoties en koester jezelf daarin. Dan heb je in ieder geval nog iets goeds voor jezelf gedaan tijdens kerst.
Ik wens iedereen dus mooie dagen met alles wat er is: licht/duister, vrede/onrust, liefde/gebrek aan liefde… Als alles er zou mogen zijn, dan zou er daadwerkelijke (innerlijke) vrede ontstaan. Spreek jouw waarheid uit, ten eerste naar jezelf… Misschien is kerst daar een goede periode voor.
Heb jezelf lief met alles erop en eraan.