A: ongemakkelijk van word, want ik heb zelf geen kant en klare kerstgroet en heb er ook niet aan gedacht om die te maken. Tot zover houd ik mij dus bezig met kerst. Ik voel mij nu verplicht om iedereen een berichtje terug te sturen terwijl ik dacht dat ik gewoon 2 vrije dagen had
. Ook vraag ik mij af of ik dit eigenlijk ‘moet’ doen voor de klanten van Sensibel, mijn bedrijf. Wordt dit van mij verwacht?B: nog ongemakkelijker van want sommige mensen (her)ken ik dus niet. Is er iets mis met mijn geheugen?
C: een beetje verdrietig en melancholisch van. Alsof het hele bijzondere dagen zijn waar je wel iets gezelligs van ‘moet’ maken. Ik vermoed dat dit iets te maken heeft met mijn jeugd. Het hele jaar was er vooral stress voelbaar, maar op deze dagen ‘moesten’ we genieten. Dit had tot mijn 10e levensjaar regelmatig het gevolg dat ik met een astma aanval naar het ziekenhuis moest worden gebracht. En dan was ik voor mijn gevoel ook nog eens de spelbreker. Vanaf mijn puberteit probeerde ik het spel mee te spelen. Ja leuk, we gaan ervan genieten! Maakt niet uit hoe kut je je voelt, we doen gewoon leuk alsof…
Sinds ik mijzelf heb ontwikkeld en het een en ander uit mijn jeugd heb verwerkt, is de sfeer bij mijn familie inmiddels gelukkig wel goed. Sindsdien is het inderdaad gezelliger met kerst. Ik hoef mij nu in ieder geval niet meer anders (gelukkiger) voor te doen dan ik ben en tegenwoordig ben ik ook veel gelukkiger, dus meestal voel ik mij dan ook daadwerkelijk positief.
En toch bekroop mij dat gevoel weer gisterenavond en vanochtend, sinds ik overladen werd met berichtjes. Iets in mij komt in opstand. Het woord ‘feestdagen’ alleen al…
