Ik heb gisteren de film ‘Time of the sixth sun’ gekeken. Natuurlijk was dit voor mij een feest der herkenning, maar de zin ‘dreaming yourself awake’ deed mij ergens aan denken.
Ik heb jaren van mijn leven namelijk steeds dezelfde droom gehad. Ik droomde dat ik droomde en ik kon maar niet wakker worden. In mijn droom schreeuwde ik: ‘Maak mij wakker!’ maar dit lukte dan steeds niet, wat behoorlijk frustrerend aanvoelde. Op het moment dat ik dan ‘echt’ wakker werd, bleek dat ik helemaal niet geschreeuwd had. Steeds opnieuw was het een rare ontdekking dat ik het alleen maar gedroomd had. Tot het moment dat ik spiritueel ontwaakte. De dromen stopten en pas toen begreep ik wat het betekende…
Inmiddels begrijp ik dat de sluier nodig was om de ervaringen op te doen die ik wilde ervaren, maar inmiddels herinner ik mij mijn goddelijke afkomst weer. De aarde en het leven zijn het ‘speelveld’ om onszelf vanuit een gecomprimeerde vorm te kunnen ervaren. Afscheiding is een illusie. Samen zijn wij één. Een ieder van ons maakt onderdeel uit van het grotere geheel en door middel van onze ontmoetingen leren wij andere delen van het grotere geheel kennen, waardoor wij groeien in bewustzijn.
In de film zeiden ze het zo mooi: ‘We zijn hier gekomen om de aarde in haar perfecte verschijning te dromen’. Dat was het doel; het dromen van een nieuwe wereld.
Duizenden jaren hebben wij de eerste bewustzijnslagen ervaren; die van de 1e, 2e en 3e dimensie. Inmiddels is een groot deel van de mensheid ontwaakt in de 4e dimensie, waarin wij beginnen te begrijpen dat er eigenlijk geen afscheiding is. Samen zijn wij één. Het hart speelt hierbij een grote rol, het orgaan wat eigenlijk intelligenter is dan het brein, want deze herinnert zich onze ware afkomst.
We beginnen te begrijpen dat wij mensen ons aardse leven in een lichaam leven, maar dit ZIJN wij niet. Wij maken allen onderdeel uit van een groter geheel en wij hebben tal van ervaringen opgedaan. Dat is voor mij dualiteit; de realisatie dat wij scheppende wezens zijn in een gecomprimeerde vorm, met allen de potentie van het grotere geheel in ons.
Wij zijn man en vrouw, wij zijn zon en maan, yin en yang, wij zijn de aarde en wij zijn de Bron.
En zo komen sommigen nu aan in de 5e dimensie, waarin we ons bewust worden van onze scheppende kwaliteiten. Wij zijn tot zoveel meer in staat dan wij aanvankelijk dachten. Met ons bewustzijn creëren wij onze eigen werkelijkheid. Sommigen herinneren zich vorige en toekomstige levens en beginnen te begrijpen dat iedere ervaring in een lichaam op aarde of welke planeet dan ook, terug te brengen is tot slechts een ervaring in dienst van het collectief. We doen dit namelijk samen.
Met onze dromen en fantasieën hebben we alles zelf gecreëerd, alleen waren we ons hier vaak nog niet bewust van. Tot nu toe dan. Velen van ons beginnen zich hun ware afkomst te herinneren.
We zijn nu onderweg naar een nieuwe wereld waarin eenheid en verbinding centraal staat. Dit is een bijzondere tijd van bewustzijnsverhoging waarbij een stuk verantwoordelijkheid wordt gevraagd aan ieder van ons. We kunnen niet langer de verantwoordelijkheid afschuiven op anderen om de wereld een mooiere plek te maken, want, zoals ik al vaker heb gezegd, een vredige wereld begint altijd bij jezelf.
‘We hebben onszelf een planeet in crisis gedroomd’, werd in de film gezegd. Nu is het tijd om hier verandering in te brengen. Hier hebben we elkaar voor nodig. Niet door langer te wijzen naar anderen, maar door de verantwoordelijkheid voor onszelf te nemen.
Hoe? Dat is natuurlijk een proces. Het gaat erom dat je jezelf en je goddelijke natuur herinnert en dat je vertrouwen in jezelf krijgt. Eigenlijk komt het er vooral op neer dat je onvoorwaardelijk van jezelf gaat houden en compassie en mededogen kunt voelen voor alle aspecten van jezelf, dan volgt dit vanzelf voor anderen.
Wat zou er gebeuren denk je, als je liefde en compassie zou kunnen voelen voor jezelf en alles wat leeft? Dan zou je de wereld een betere plek maken. Wij kunnen dit niet voor elkaar krijgen wanneer we andersdenkenden bestrijden, want daarmee zenden we de vibratie uit waarmee we deze wereld juist hadden gecreëerd. Dat is wat we tot nu toe hebben gedaan en het is nu tijd om het anders te gaan doen.
We leven in een bijzondere tijd en ik ben dankbaar dat ik ervoor heb gekozen om hier te incarneren. Er is werk aan de winkel. Aan ons de taak om de liefde en vrede in onszelf te leren vinden en dit niet langer afhankelijk te maken van anderen en onze omstandigheden:-)
Laten wij collectief dromen over de wereld die wij wensen. Het is er al, we moeten er alleen komende jaren consequent en structureel op af leren stemmen. We weten nu wat we NIET meer willen. Wat willen we dan WEL? Daar mag je lekker over gaan dromen. Eerst vanuit je eigen perspectief en vervolgens leer je uitbreiden naar het grotere perspectief, die van de samenleving en de planeet.
Ik wens een ieder licht en liefde,
Sandra
Mooi! Doen we