Ik heb afgelopen zaterdagavond onder leiding van mijn vriendin en collega Lula Kai een truffel ceremonie ondervonden. Jeetje wat was dat fun! Ik was er eerlijk gezegd een beetje bang voor, omdat ik vroeger tijdens een festival weleens paddenstoelen had gesnoept en toen een beetje in een bad tripje was beland. Hoewel ik destijds echt tegen mijzelf kon zeggen dat het over zou gaan en dat er echt geen ramp zou gaan gebeuren, voelde het toch behoorlijk naar. Het waren de langste uren van mijn leven die aanvoelden alsof de aarde zou vergaan haha.
Dit keer, vele jaren later en een stuk minder bang voor mijzelf en het leven, verliep het gelukkig heel anders. Wat was dat een verhelderende en ongelofelijk leuke ervaring!
Zoals de meesten van jullie wel van mij weten, houd ik mij sinds een jaartje of 10 fulltime bezig met bewustzijnsontwikkeling en (zelf)healing. Alles wat ik in deze jaren heb geleerd, werd ineens op een hilarische manier zo ongelofelijk helder, dat ik het graag met jullie wil delen.
Op het moment dat de truffels begonnen te werken, begon ik mij allereerst af te vragen hoe de mens in godsnaam taal had ontwikkeld. Sommige woorden kwamen mij ineens zo raar voor en bepaalde letters voelden zo ‘hard’. We begonnen te spelen met woorden en letters en het leek ons een goed idee om zelf andere woorden te gaan verzinnen. Stotteren bijvoorbeeld was erg leuk en dat hebben we dan ook volop gedaan. De ‘l’ woorden hadden daarbij onze voorkeur. We realiseerden ons daarbij dat datgene wat al was gecreëerd, gemakkelijk kon worden veranderd door je perceptie te veranderen. We hebben daarbij vanaf het eerste moment enorme lachkicks gehad. Zo erg, dat mijn hele lijf en al mijn spieren in mijn buik en darmen steeds pijn deden, wat op zijn beurt ook gewoon weer dolkomisch was.
Met mijn bewustzijn was het ondertussen alsof ik in 2 werelden tegelijk was, en dan wel in mijn kindertijd. Ik voelde mijzelf een jaartje of 7 oud. Lula had zelf maar een klein beetje van de truffels gesnoept omdat de insteek was dat zij mij zou begeleiden, maar desalniettemin ging zij volledig met mij mee in de kinderschoenen.
Ik vertelde haar (met een kinderstemmetje) hoe ik de wereld zag. Het leek net alsof ik door een aquarium naar de wereld keek, ik voelde mij zo afgescheiden! Het was net alsof ik de mensen om mij heen niet kon bereiken, op mijn zus na dan. Zij zat gelukkig regelmatig in mijn bubbel. Mijn moeder zat echter geheel in haar eigen bubbel en ik kon haar niet bereiken. Het was net alsof zij niet in haar lichaam aanwezig was. Mijn vader zat op een andere manier niet in zijn lichaam; hij was voortdurend bezig met hard werken en zijn best doen om het goed te doen. Beiden hadden dit alleen op de een of andere manier niet door. En zij waren de volwassenen en dus begon ik te geloven dat dit zo hoorde. Als ik erbij zou willen horen, dan moest ik gaan doen alsof. Er zat niks anders op, wilde ik in contact met hen komen. Daar verlangde ik erg naar. Maar op de een of andere manier had ik daar moeite mee. Ik merkte dat mijn lichaam reageerde op de spanning die ik aldoor voelde en zo werd ik steeds ziek.
Ik voelde mij zo alleen. Ik snakte naar verbinding, maar ik zat in mijn eigen bubbel en de anderen ook. Ik keek naar de wereld en begreep er helemaal niks van. Ik begreep ook de beperking van mijn lichaam niet. Wat een raar ding was dat nu! En ik leek erin gevangen te zitten. Ondertussen leek het net alsof alle anderen om mij heen, een andere taal spraken dan ik en ik kon ze maar niet verstaan! Het leek ook alsof zij dachten dat ze wel wisten waar ze mee bezig waren, maar ik kon zien dat dit eigenlijk ook niet het geval was. Jeetje, wat wilde ik die anderen graag bereiken en jeetje, wat was ik in de war.
Je zou dus zeggen dat dit een hele emotionele ervaring moet zijn geweest, maar het tegendeel was aan de orde. We vonden het hilarisch! Alle inzichten waren eigenlijk alleen maar meer reden om te lachen. Ik had als intentie in deze sessie om te ontdekken waarom ik mij soms, wat liefde en vrouw zijn betreft, nog een beetje ‘needy’ voelde. Alsof ik voortdurend de bevestiging zocht dat ik ook mooi en interessant was en erbij hoorde. Ik had altijd serieus gedacht dat dit wel met mijn huidziekte en ziekenhuis geschiedenis te maken moest hebben gehad, maar tot mijn verbazing was dit niet de werkelijke reden. Ik kwam er namelijk achter dat ik mijzelf een jongetje had gevoeld vanwege het feit dat mijn moeder mij een bloempotkapsel had aangemeten, omdat ik van dat dunne haar had! Serieus, lachten we! Ik heb 50 jaar last gehad van een minderwaardigheid complex over mijn vrouw zijn en de aanstichter was de gedachte dat ik geen ‘echt’ meisje was? Natuurlijk, daarna heb ik echt jaren van mijn leven in ziekenhuizen doorgebracht vanwege mijn huidziekte, maar dit was de oorspronkelijke ervaring? Wederom een goede reden voor een lachkick!
Lula zei: ‘aaaaach, echt, gaf je moeder jou een bloempotkapsel? Hoe kon ze dát nu doen? Weer lachen… En toen hebben we mij in onze fantasie gelijk lang haar aangemeten en Lula heeft er vlechtjes in gemaakt.
En toen realiseerden wij ons ineens hoe het leven in elkaar stak. De maker van dit alles (die wij zagen als de projectie van het kaarslichtje op het plafond), had dit speciaal zo bedacht om onszelf te leren kennen. Eigenlijk spelen wij in het leven het spel ‘verstoppertje’. Wij zitten in een lichaam en dan krijgen we een 12-jarige opleiding om ons te verstoppen voor wie wij werkelijk zijn. Daarna zijn we het dan ook eerst echt helemaal vergeten. De volwassenen, die zelf ook deze opleiding hebben gehad en die het daarna op ons overbrengen, doen hun uiterste best om het spel zo goed mogelijk mee te spelen. Zij nemen hun taak helemaal serieus en leren ons om alles te labelen. Alles krijgt een eigen label en je hebt goede en slechte labels. Labels als Intuïtie en spelen zijn niet goed, de regels volgen (die wij zelf hebben verzonnen), wel goed. En wat doen wij? Wij doen mee, want we willen niet afgescheiden zijn. En we denken dat de anderen de regels wel moeten weten en dat wij de enigen zijn die zich zo anders voelen, maar zelfs dat is waarschijnlijk helemaal niet waar. Wat nu als iedereen zich vroeger zo heeft gevoeld?
Het voordeel van mijn ziek zijn in mijn jeugd werd mij wederom weer goed duidelijk. Juist DANKZIJ mijn ziekte en mijn vele ziekenhuisopnames, ben ik niet helemaal verloren geraakt in de maatschappelijke conditionering. Mijn programmering is gewoonweg niet volledig. Ik bleef namelijk maar van een afstandje kijken hoe de wereld doorging, terwijl ik langs de zijlijn stond. Wel was ik natuurlijk altijd erg eenzaam (dat was mijn sterkste overtuiging). Lula zei met een kinderstemmetje dat zij nu mijn vriendinnetje was (met terugwerkende kracht) en dat ze met mij mee zou gaan naar het ziekenhuis. Jeeee, dat zou lachen zijn, want daar heb je rolstoelen om mee te spelen, bedacht ik op dat moment. En daarmee hebben we ook dat programma beëindigd. Sowieso voelde ik mij de laatste tijd niet meer eenzaam; die spiraal had ik al doorbroken. Maar dit voelde echt superfijn, om nu ook het kind in mij alsnog een lief vriendinnetje te geven.
Toen wij ons realiseerden dat wij het spel zelf dusdanig hadden gecreëerd om het ons zo moeilijk mogelijk te maken, begrepen we onmiddellijk dat we dan ook zelf net zo goed alle beperkende spelregels zouden kunnen veranderen. Wij zijn namelijk zelf de maker. Het maakt helemaal niet uit welke regels je volgt, zodra je beseft dat het een spel is. De volwassenen hebben de rol gekregen van verstopper en de kinderen waren degenen die verstopt werden. De volwassenen waren vergeten wie zij werkelijk zijn, dus dat deden ze niet expres. Ze dachten gewoon dat ze het goed deden. Sommige kinderen zouden later zichzelf terugvinden en ontdekken dat zij gewoon een lichtje zijn en alles kunnen verzinnen wat zij willen, en sommigen zouden de rol van verstopper blijven spelen.
Wat ons werkelijk duidelijk werd, was dat wij zelf de maker zijn en die heeft (wij hebben) werkelijk de lol van zijn/ons leven! De maker is gewoon alles en iedereen; hetgeen alles heeft gecreëerd! En er is geen afscheiding, maar dit was het spel, want anders zou de maker zichzelf niet in al die vormen kunnen waarnemen! En ook niet zoveel lol hebben, net zoals wij die avond…
Boodschap: Speel! Geniet! Je kunt alles doen wat je wilt. Bevallen de regels niet? Wij ZIJN de maker! Als je dat begrijpt dan kun je alles veranderen wat je wilt, want er zijn helemaal geen beperkingen, dat zijn wij alleen maar gaan geloven. Het zijn alleen de labels en regels die wij zelf hadden verzonnen om ons een beetje uit te dagen. Als het makkelijk was geweest, dan had er natuurlijk geen lol aan geweest! Dus als je denkt dat iets niet kan, dan zit je midden in het programma. Of als iets niet mag, wie heeft dat dan verzonnen kun je je afvragen?
Jeetje, wat een inzicht. Ik had voorheen wel soortgelijke inzichten gehad, maar vaak toch vanuit een soort serieuze gemoedstoestand. Serieussss, dat was een van de woorden die een stuk leuker klonk als je sliste. We hebben ook nog wat andere woorden verzonnen. De woorden met een ‘l’ waren het leukste. Ik heet dan nu ook Ahlalalalandra (Nieneedy) en Lula Lululululula.
En: volwassene is vanaf nu een scheldwoord. Dit zijn de Nono’s (no knows) en zij houden alle regels in stand om ons van onze werkelijke zelf te verstoppen.
In het woord manifesteren zit een ontkenning. Mag niet fast eren.
Dit wordt vanaf nu majafesteren = Mag ja fast eren.
Het werd ons duidelijk dat we vanaf nu alles als een spel kunnen zien en dus kunnen spelen. Volg je eigen regels! We zijn scheppers en kunnen alles creëren wat wij willen. Als jij je goed zou voelen en alles van jezelf zou ‘mogen’, zou je dan nog in staat zijn om anderen pijn te doen? Kun je het eigenlijk wel verkeerd doen als je trouw leert zijn aan jezelf?
Waar wij bang voor zijn, is ook dat we dan mensen verliezen. Dat is ook zo’n regel die veel mensen zijn gaan geloven. Je moet voor altijd bij elkaar blijven. Jeetje wat zijn daar een problemen uit voortgekomen. Soms niet hoor, want voor sommigen was het werkelijk de ‘bedoeling’ van het spel want er zijn ook helpers die jou herinneren aan wie je werkelijk bent, maar sommige zijn gewoon bedoeld om je een beetje op weg te helpen en dan mag je gerust weer verder.
We zijn zo bang om er niet meer bij te horen wanneer we trouw leren zijn aan onszelf. Als anderen helemaal zijn gaan geloven dat we maar een klein deeltje zijn en er alles voor willen doen om erbij te horen, dan moet je die mensen misschien wel loslaten en dat vinden wij echt moeilijk. Dit komt ook omdat we van binnen eigenlijk allemaal heel lief zijn en we willen anderen niet kwetsen, maar ondertussen kwetsen we dan vaak onszelf. Hier moet je even doorheen. Je moet leren loslaten en erop vertrouwen dat er dan weer anderen komen. Misschien komen er dan weer anderen om het nog een beetje moeilijk te maken voor jou, maar er kunnen net zo goed anderen komen die ook weten dat het een spel is en samen dan kunnen jullie samen nieuwe spelregels gaan maken.
Als jij eenmaal weet wie je werkelijk bent, dan kun je dat aan anderen gaan leren en dan doet het geen pijn meer als mensen het jou moeilijk gaan maken, omdat je weet dat je gewoon trouw aan jezelf mag zijn. Er zal een nieuwe wereld voor je opengaan en dat is de wereld waar ik mij tegenwoordig in bevind. Alles wat ik wil lukt gewoon. Ik word omringd door liefdevolle gelijkgestemden en ik heb nog nooit zoveel lol gehad als de laatste tijd (ook zonder truffels).
Afscheiding is de grootste illusie. Wij zijn allen met elkaar verbonden, alleen speelt iedereen een bepaalde rol. We ZIJN de maker, we zijn de Creator, wij zijn GOD, wij zijn de BRON en we kijken naar onszelf in alle rollen.
Wil je ook een keertje onder begeleiding van Lula truffels gebruiken? Dat kan. Zij gaat komende tijd ceremonies aanbieden in groepsverband of individueel. Haar nummer is 06-45604983 of e-mail lalulakai@gmail.com.
Lula is inmiddels afgestudeerd als Energetisch zelfheling therapeut en zij kan je ook goed begeleiden wanneer er onverhoopt onverwerkte emoties aan de oppervlakte komen. Lula zal eerst een inschatting maken of truffels op dit moment in jouw leven passen.
Of wil je een training volgen die over Creatie en Majafestatie gaat? Dan zijn er twee opties:
De 2-daagse training Verhoog je frequentie! Van 3d naar 5d: https://centrumsensibel.nl/product/2-daagse-training-verhoog-je-frequentie/
De 4-daagse training Bewustwording, meditatie & spirituele ontwikkeling: https://centrumsensibel.nl/product/module-1-bewustwording-meditatie-spirituele-ontwikkeling/
Ik wens iedereen veel plezier met het spel wat leven heet.
Liefs,
Sandra of Ahlalalalandra
