https://www.facebook.com/lorieladdofficial/videos/1493718294547699
Ik zag dit filmpje op Facebook en realiseerde mij: Dit is exact waar ik afgelopen maanden mee bezig ben geweest. Ik stopte met weerstand bieden tegen dat wat nog gezien en geheeld wilde worden en daarna kwam de flow. Ik moest hiervoor wel een tijdje vrij nemen om dit keer eens echt in rust bij mijzelf te komen en mijzelf te helen. Ik kwam erachter dat ik feitelijk al jaren aan overspannenheid deed. Dat waarnemen was stap 1. En ik zag wat ik allemaal deed om het ‘vol te houden’. Ik heb toen besloten om met mijzelf aan de slag te gaan. Ik ben gaan rusten, bewegen en gezond leven en heb hulp ingeroepen van collega’s en mijn dierbaren om mij emotioneel gezien te ondersteunen.
Ik kan je wel zeggen dat rust en ruimte nemen niet bepaald in mijn comfortzone zit. Hard werken en intens beleven; dat is mijn ‘normaal’. Ik begon te zien wat mijn mechanismen waren.
Ok, het was een tijdje niet zo leuk. Ik wilde mij niet zo voelen. Ik wilde mijn gedachten niet denken. Het was nogal confronterend om mijn eigen overlevingsmechanismen te gaan waarnemen, die zich in de vorm van gedachten en bijpassende gevoelens aan mij toonden. Ik moest toch al verder zijn dan dat? Ik ben nota bene bewustzijnstrainer en therapeut!
Wat er dan gebeurt, is dat de verschillende delen met elkaar in strijd raken. Er volgt een opeenstapeling van verwijten. Ik denk en voel iets en dat mag niet. De kramp die vervolgens volgt mag ook niet. Auch.
Ik heb een hele lieve vriendin die mij wees op dit ‘niet mogen’. En toen viel het kwartje. Ik denk deze gedachten. Ik voel deze gevoelens. Ze zijn met elkaar in strijd. Punt. Eerst dat maar accepteren! Toen volgde er al snel rust.
Behalve steun zoeken bij collega’s en mijn lieve vriendinnen, ben ik mijzelf toen ook therapiesessies volgens mijn eigen methodiek gaan geven. Ik ben gaan luisteren naar de verschillende stemmen. Wat zeggen ze eigenlijk en waarom?
Vervolgens ben ik naar de bijpassende gevoelens in mijn energetische systeem en mijn lichaam gegaan. Pfff, heftig. Het zat er nog (Oordeel? Verbazing? Had al over moeten zijn?).
Maar ik kwam weer een laagje dieper. Een deel vindt dat ik dit voor nu en altijd moet oplossen. Een ander deel weet dat het gaat om het proces. ‘Ik ben benieuwd hoe het verder gaat’, is dan een meer open gedachte.
Ik kwam in die sessies bij verschillende ervaringen uit mijn verleden, die allemaal grote impact hadden gemaakt op mijn gevoel van veiligheid. Wat ik aan het herhalen was geweest, was de opeenstapeling van ongeuite angsten en wanhoop van gebeurtenissen. Pas als je dat erkent en herkent, kun je gaan helen en je toekomst veranderen. Wauw, jeetje zeg. Het is eigenlijk wat. Ik constateerde dat ik jaren van mijn leven in pure angst heb doorgebracht. Met name als kind, maar ook als jongvolwassene, en dan met name tijdens mijn vele ziekenhuisopnames. Ik wist natuurlijk wel dat ik dit had meegemaakt, maar dat de impact nog altijd zo groot was op mijn werkelijkheid, daar was ik mij toch nog niet bewust van. Mijn ‘verhaal’ begon steeds duidelijker te worden.
In de sessies heb ik mijzelf gegeven waar ik op die momenten van angst en wanhoop zo’n behoefte aan had. Erkenning, liefde en mededogen. Zachtheid. En dus geen afwijzing. Wat naar schat, dat je zo bang bent geweest. Ik heb mijzelf ‘ontvangen’. Het voelde echt afschuwelijk, die pijn en angst. Ik begrijp waarom we daarvoor afweermechanismen hebben ontwikkeld. Ik dacht op momenten serieus dat ik doodging, maar dat is dus niet gebeurd. Sterker nog, daarna werd het beter. De ladingen in mijn lijf en energetische systeem begonnen af te nemen.
Ook heb ik in verschillende visualisaties tegen mijn ouders uitgesproken wat hun mechanismen bij mij hadden teweeggebracht. En ik heb hen gevraagd naar het waarom. ‘Waarom deed je dat? Het deed mij pijn!’. Ze gaven eerlijk antwoord (want ze reageerden vanuit hun hogere zelf). Het lag natuurlijk niet aan mij. Zij hadden het ook niet in hun bezit. Dat wist ik wel, maar toch voelde het als een enorme opluchting om eens met terugwerkende kracht uit te spreken: ‘Ik verlang zo naar jullie liefde en goedkeuring’. Achteraf gezien verlangde ik er vooral naar om te laten zien en merken wat ik echt voelde, maar kwetsbaar mogen zijn, was juist wat ik niet heb meegekregen. Tijd voor verandering.
Afgelopen tijd heb ik het meest enge gedaan waar ik al die tijd bang voor was. Ik heb mijzelf en al mijn (schaduw)delen laten zien aan een aantal mensen. Ik heb mijn kwetsbaarheid laten zien. Ik heb mijn waarheid gesproken. Ik heb gedeeld waar ik doorheen ging, ook op momenten dat ik totaal overstuur was. Ik heb mijzelf onder ogen gezien en langzamerhand begon ik hier mededogen voor te voelen. Logisch toch, gezien mijn ‘geschiedenis’. Maar jeetje, wat was ik hier van tevoren bang voor. Mijn overlevingsmechanismen schreeuwden: ‘NEEEEE niet doen!’. Maar ik heb het gelukkig toch gedaan.
En toen kwam ik erachter dat het niet klopte waar ik zo bang voor was geweest. Het tegendeel gebeurde. Ik werd niet afgewezen, maar mijn open en kwetsbaar opstellen werd juist gewaardeerd. Ik ‘wist’ ook inmiddels dat het helemaal niet gaat over afwijzing van anderen, maar om die van jezelf. Ik begon mijzelf lief te hebben met alles erop en eraan en mijn relaties verdiepten hierdoor alleen maar.
En toen volgde er steeds meer flow. Wauw. Ik begon gezonde beslissingen te nemen en daarnaar te handelen. Mijn overlevingsmechanismen kunnen het nog niet helemaal geloven, maar het is echt waar wat ik zeg in mijn lessen en sessies. Zodra je naar de kern gaat en daar dingen in beweging zet, dan komt datgene wat je echt wilt, vanzelf. De energie kan dan namelijk weer doorstromen. Waar ik echt naar verlangde, begon op mijn pad te komen. Zo mooi. Ik begon te manifesteren wat ik écht wilde.
Daarop gaan vertrouwen, dat is wellicht wel de grootste uitdaging. Voor zowel mijzelf als anderen vermoed ik. Terug naar jezelf, leven van binnen naar buiten, vanuit je ware essentie. In vrede. In vrijheid. Je hoeft niet hard te werken. Tuurlijk onderneem je acties, maar meer vanuit verlangen en inspiratie.
Ik ben nog steeds aan het ontladen, maar het wordt de laatste tijd lichter. Ik heb onlangs nog een paar ademsessies ondervonden en een Kundalini activatie. Ik heb mijzelf voorgenomen om mijn lichaam en onderbewustzijn te volgen. Het ‘dient zich vanzelf aan’, merk ik. Dan is het weer een tijdje rustiger, en dan komt er weer iets. Ik volg het. Dit keer heb ik geen deadline hihi. Het gaat om het proces en niet het doel, voel ik steeds beter. Ik ben nu niet meer bang voor mijn emoties en schaduwkanten. Ze mogen er allemaal zijn.
Het seizoen van Sensibel gaat nu inmiddels bijna weer van start (we zijn een aantal maanden verder sinds ik dit schreef). Dit keer ben ik steevast van plan om de balans te bewaren. Ik heb gelukkig mijn lieve dierbaren om mij heen om mij daarmee te helpen.
Uitgangspunt is dat IK gelukkig ben en niet aan het overcompenseren ben. Meer rust, minder werk, meer hulp, bewegen, mediteren en gezond leven, leuke dingen doen met mijn dierbaren en voldoende me-time . En voor ogen houden wat ik (echt) wil. Daar mijn aandacht op focussen.
Ik heb er zin in…
Liefs, Sandra
Wil jij jezelf ook verder helpen transformeren door alles te laten zijn? In het najaar gaat de prachtige training ‘Verhoog je bewustzijn & Frequentie‘ weer van start. Daarnaast kun je terecht voor individuele sessies en trajecten.
Wil je mijn therapievorm Energetische Kwantum Therapie leren toepassen? Dit kan in de 2-jarige beroepsopleiding tot Energetisch Kwantum Therapeut.
